Âşiyan

Kendi anlatımından biliyoruz, hayatı boyunca, başka bir zemin, başka bir zaman aradı. Yerini bulamayınca da hırçınlaştı, ümitlerden ümitsizliklere, tekrar yeni ümitlere, ümitsizliklere düştü.

🖋

Şiirlerinde olduğu gibi, hayatında da idealistti. Memleketin yıllardır beklediği yenilik ve inkılâba kavuşacağından artık ümidini kesmişti. Manisa'nın Tepecik Köyü'nde kurmayı planladığı "Yeşil Yuva" projesi ile Yeni Zelanda'ya yerleşme hayali de gerçekleşemedi.

🖋

Son hayali Âşiyan oldu. Durmadan plânlar çizdi, resimler yaptı. Şimdi bu plânların, boyalı resimlerin, krokilerin bir kısmı, Âşiyan Müzesi'nde bir camlı dolaptadır.

🖋

Âşiyan öğretmeni olduğu Amerikan Koleji'nin önünde, bir kartal yuvası gibi olacaktı. Babasından kalan konağı iki bin liraya satmıştı. Bu para Âşiyanı yapmaya yetmiyordu. Borç bulabilmek için çok üzüntüler geçirdi. Âşiyan yapılırken mimarla sorunlar yaşadı, aylarca uğraşmak zorunda kaldı. Birçok güçlük ve didinmelerden sonra Âşiyan meydana geldi.

🖋

Selanik'ten yükselen ateş onun yeniden ümide kapılmasına neden olduysa da Âşiyan'ı okul haline getirememesi ve şeker hastalığı onu yatağa düşürdü.

🖋

19 Ağustos 1915 sabahı, uzandığı karyolasında kapalı gözlerini bir an açtı: "Yıkılıyorum" dedi. Bu, büyük şairin son sözü oldu. Saat yediyi yirmi geçiyordu. Hala duruyor mu bilmiyorum ama eskiden Âşiyan Müzesi'nde, Fikret’in karyolasının başında, komodinin üstündeki saat 7.20'yi gösterirdi.

🖋

Tevfik Fikret'in Âşiyan'ı, sahibi gibi huzursuz yıllar geçirdikten sonra şairin 30. ölüm yıldönümünde müze olarak açıldı. Bu, Kuş Yuvası'nı ziyaret etmek isterseniz tam zamanıdır.