google-site-verification=PbL_5t5j-grNUlEnxPDPRb9h69cnQI7ks2lm5P-n88U
top of page

Cemil Meriç

Ailesi Balkan Savaşları sırasında Dimetoka’dan Hatay’a göçmüştü. Reyhanlı’da doğan Cemil Meriç’in (Hüseyin Cemil Meriç, 1916-1987) yalnızlığı da böyle başladı. Hatay o sıralarda Fransız hakimiyetindeydi. Babasının “hep çatık kaşlı, annesinin hep mızmız olduğu bir dünyada kendini “yalnız ve yabancı” görüyordu. Çocukken gözlüklerinden utanırdı. 1954 yılında tamamen kaybetti gözlerini, ölmeyi bile düşündü.

🖊️

Eşi Fevziye Hanım, hayatını istediği gibi yaşaması için onu serbest bıraktığında Hatay’da kaldığı otelde tanıştığı Lamia Hanım bir süre tüm yazılarının ilhamı ve karakteri olur. Ona yazdığı “Yıllar pencerelerimizden kuşlar gibi uçup gidecek, biz, ölüm dudaklarımızda son şarkımızı yarıda bıraktığı gün aynı ürperti, aynı susuzluk, aynı hayranlık içinde can vereceğiz.”

“Sen benim vatanım, beşiğim, mezarım, kâinatım(sın).”

satırları gerçek olmadı. Hiç görmediği Lamia ile aşkları dokuz ay sürdü. Bu süre zarfında Cemil Meriç kör olduğu için sevgilisine hitap etmesinde kızı ona yardım ediyordu, eşi de bunu biliyordu. Bu yolla tam 56 mektup yazdırdı Cemil Meriç, Lamia’nın yazdığı mektup sayısı ise 193… Belki içinde bulunduğu ruh halinden bir kurtuluştu Lamia, belki kısa da sürse en büyük aşkı… Kim bilir…

🖊️

Cemil Meriç, hayata ve insana dair sayısız unutulmaz sözüyle aynı zamanda bir düşünürdü. Marxizm ve İslam ile Batı ve Doğu arasında tabir yerindeyse Araf’ta kalan ama hepsine olumlu veya eleştirel anlamda aynı mesafede olan bir aydındı. Gerçekten anlamak isteyenler için de bir ışık…

🖊️

13 Haziran 1987‘de beyin kanaması geçirerek yaşama veda etti. Yalnızlığı bitmiştir umarım.


 
 
 

Son Yazılar

Hepsini Gör

Yorumlar


bottom of page