Hikayeye göre bir gün Gerçek ve Yalan buluşurlar. Yalan başını gökyüzüne doğru kaldırır, "Ne güzel gün" der. Gerçek şaşırır, Yalan doğruyu söylemektedir. Bir kuyunun önüne gelene kadar birlikte zaman geçirirler, hayret edilecek şekilde Yalan hep doğruyu söylemektedir. Biraz daha giderler, bir kuyu çıkar önlerine, "Su güzel, gel biraz serinleyelim" der Yalan. Gerçek bakar, su hakikaten güzel, soyunup kuyuya girerler. Tam yüzerlerken Yalan bir anda fırlar sudan, Gerçeğin kıyafetlerini de alarak kayıplara karışır. Kuyudan çıplak çıkan Gerçek çevresine bakınır, aranır taranır ama nafile. Yalan'ı bir türlü bulamaz. Dünyada gezinen Çıplak Gerçeği görenler yardım etmek şöyle dursun, onu bu halini ayıplayıp kınarlar. Gerçek utanıp kuyuya geri döner ve ortadan kaybolur. O zamandan beri Yalan, Gerçek gibi giyinmiş etrafta dolanmakta, kimse Çıplak Gerçeği görmeyi istememektedir.
📍
Jean-Léon Gérôme'un bu resmi, biyografisini yazan Moreau-Vauthier'e göre, sanatçının yatağının tam üzerinde asılıymış. Gérôme için gerçek, "her zaman saygı duyduğu, her zaman takip ettiği asil bir tanrıça” idi. Aslında, hayattaki görevinin "doğru olanın yanılsamasını vermek" olduğuna inanıyordu.
📍
Resimdeki kadın, savaşçı bir tavırla çığlık atarak kuyudan çıkıyor. Gerôme onu elinde bir kırbaçla resmetmiş. İlk bakışta tuhaf bir aksesuar gibi görünüyor ancak ona hakaret edenler için bir ceza aracı olarak yorumlayabiliriz.
📍
Resim, Yunan filozof Demokritos'un (MÖ 460-370) şu sözlerine gönderme yapıyor: "Hiçbir şey bilmiyoruz, çünkü gerçek bir kuyudadır".
📍
Truth Coming Out of Her Well, Jean-Léon Gérôme, 91x72 cm, 1896, Musée Anne de Beaujeu, Moulins, Allier
Comments