Heykeltıraşlar, yumuşaklığı ve yarı saydamlığı nedeniyle yüzyıllardır mermer kullanmayı tercih ediyorlar. Mermerin bu özellikleri, metamorfik kayayı anatomik incelikler ve akıcılık dahil olmak üzere karmaşık ayrıntı gerektiren parçalar için özellikle uygun hale getirir.
📍
19.yüzyılda bu örneklerin her ikisini de mükemmel bir şekilde gösteren “Peçeli Bakire” konusu çok sık karşımıza çıkar.
“Peçeli Bakire”, Meryem Ana'yı gerçekçi bir şekilde işlenmiş hatlarını örten bir peçe ile tasvir eder. Gözleri kapalı ve başı aşağı eğik dua eder pozisyondadır ve kederini yüzünden okuyabilirsiniz. Her ikisi de Bakire Meryem tasvirlerinin karakteristiğidir.
📍
“Peçeli Bakire”, Toskana menşeili antik Roma inşaatçıları ve İtalyan Rönesans sanatçıları tarafından kullanılan Carrara mermerinden yapılmıştır.
📍
İtalyan heykeltıraş Giovanni Strazza gibi Pietro Rossi ve Raffaelo Monti de 19. yüzyılda bu formu kullanan sanatçılardır. Peki, peçe 19. yüzyıl İtalyan heykeltıraşları arasında neden popülerdi? Muhtemelen sanatlarını sergilemelerine izin vermesidir.
📍
Taş gibi katı bir malzemenin aslında bir vücuda yapışan akıcı bir kumaş parçası olduğu yanılsamasını sağlamak büyük bir beceri gerektirir. Bu nedenle, antik çağlardan beri heykeltıraşlar, hünerlerini öne çıkarmanın bir yolu olarak figürlerini akıcı kumaşlarla giydirdiler. Helenistik dönem ve İtalyan Rönesansı’na ait olan heykeller bu olgunun en iyi bilinen örnekleridir ve şüphesiz Strazza ve çağdaşları için ilham kaynağıdır.
📍
1&2. Görsel: Giovanni Strazza, “The Veiled Virgin,” ca. 1850s, Basilica-Cathedral of St. John the Baptist, Newfoundland, Canada
3. Görsel: Pietro Rossi, “Veiled Lady” 1882, The Gibbes Museum of Art, Charleston, USA
4. Görsel: Raffaelo Monti. “Veiled Lady,” c. 1860, Minneapolis Institute of Art, Minnesota, USA
Comments