Bugün sevdiğim çağdaş sanatçılarda Amerikalı Daniel del Orfano var. Onun resimleri hayatı olabileceği gibi değil, daha çok hatırlandığı gibi gösteriyor - belirli bir anın değil, genel bir hafızanın enstantane fotoğrafı sanki.
📍
Onun resimlerinde neredeyse her zaman yüzlerini tam göremediğimiz genç çiftler olur. Kırmızı bir şemsiye de çoğunlukla karşımıza çıkar. Dans ederler, birlikte uzaklara bakarlar, öpüşürler… Sanki bunları hep gizli yapar gibidirler.
📍
Benim gene dalgalı çalışan beynim bu resme baktığımda nedense bir film sahnesini hatırlatır bana. Başrollerinde yakışıklı ve olgun Jeremy Irons ile o tuhaf çekiciliğiyle Juliette Binoche olan bir film. Orijinal adı “Fatale” yani “Ölümcül” İngilizce versiyonunda “Damage” yani “Hasar” olan film Türkiye’de “Ölesiye” adıyla oynadı. Meşhur film replikleri arasına da “Yaralı insanlar tehlikelidir, çünkü ayakta kalmayı bilirler.” cümlesiyle geçti.
📍
Film, bir adamın umutsuz takıntısının ve skandal dolu aşk ilişkisinin hikayesi. Zenginlik, güzel bir eş ve çocuklar ile Parlamento'da prestijli bir siyasi kariyer gibi her şeye sahip gibi görünen bir adam. Ancak hayatı tutkudan yoksun, bu boşluk onu oğlunun nişanlısıyla her şeyi tüketen ve felaketle sonuçlanan bir ilişkiye sürükler. Ya kadın, onun da travmaları var geçmişten gelen, zaten yukarıdaki cümle de onun.
📍
Romantik bir film değil ancak filmi izlemek duygusal bir trafik kazasını seyretmek gibi. "Paris'te Son Tango" ve "Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği" gibi bu film de cinsel değil, cinselliği konu alan ender filmlerden biri; "ilişkiler" değil, insanlar arasındaki gerilim hakkında; arkasında psişik bir itici güç olmadan fiziksel aşkın ne kadar anlamsız olduğu hakkında.
📍
Bu sahne de bana filmdeki gizli bir kapı önü buluşmasını hatırlatıyor işte. Resim anlatacaktım, film anlatmış oldum galiba… Vaktiniz olursa Daniel del Orfano’nun resimlerine mutlaka bakın, belki sonra filmi de izlemek istersiniz.
Σχόλια