20.yüzyıl İran şiirinin güçlü,cesur, isyankar, kederli, kırılgan sesi... Doğumu ile ölümündeki iki kış arasında geçirdiği 32 yılda hüznünü bir taç gibi taşıdı. Ömrünün kısa olduğunu bilir gibi her şeyi sığdırmaya çalıştı.
🌺
Oyunculuk, senaristlik, kameramanlık, yönetmen yardımcılığı, yönetmenlik, film editörlüğü yaptı. Ödüller kazandı. 1962 yılında UNESCO, ona dair 35 dakikalık bir belgesel hazırladı. Aynı yıl Bernardo Bertolucci İran’a giderek onunla görüştü ve hakkında 15 dakikalık bir film yaptı.
🌺
Renkleri ustaca kullandığı resimler yaptı. Tiyatro eserlerinde sahneye çıktı ama illa ki şiir yazdı. Şiirlerinin kendisini mutlu ettiğine inanıyordu.
🌺
Hızlı araba kullanmaktan hoşlanıyordu, karşısına çıkan okul servisine çarpmamak için frene bastı ve savruldu. Bir tutam mutluluk ve özgürlük için sırtında bir çuval kederle gezdi, oğluna hasreti hiç dinmedi. Aşka, cesarete, şiire tutkun yaşadı, öyle de öldü. Cenazesini “ahlaksız” şiirler yazdığı için mollalar kaldırmadı, iki gün bekledikten sonra cenaze namazını bir yazar kıldırdı.
🌺
Füruğ’un zorla elinden alınan oğlu Kamyar İngiltere’ye mühendis olmaya gönderilse de, bir yıl sonra eğitimini bırakıp resme adadı hayatını ve Füruğ’un şiirlerinin peşinden, kayıp annesini resmetti, yeniden ve yeniden var etti. Evlat edindiği oğlu Hüseyin ise annesinin şiirlerini Almanca’ya çevirdi, onu İran’ın sınırlarından çıkaranların en anlamlı üyesi oldu. Böylece Füruğ, öldükten sonra da yaşamaya devam edenler kervanına katıldı.
🌺
“Yeniden merhaba diyeceğim güneşe
Gövdemde akan nehirlere
Bulutlar gibi uzayıp giden düşünceme
Benimle birlikte kuru mevsimlerden gecen
Bahçemdeki ağaçların hüzünlü büyümesine
Gecenin kokusunu hediye eden kargalara
Yaşlılık biçimim olan ve aynada yaşayan anneme
Tekrarlanan şehvetimle döllenen yeryüzüne
Yeniden merhaba diyeceğim
Geliyorum, geliyorum, geliyorum,
Saçlarımla: Yeraltı kokularının devamı
Gözlerimle: Karanlık tecrübesiyle
Duvarların ötesinden kopardım dallarımla,
Geliyorum, geliyorum, geliyorum,
Ve aşkla dolu avluda bekleyen kıza
Yeniden merhaba diyeceğim.”
🌺
Füruğ Ferruhzad (1935-1967)
Komentarze