Hayat işte...

Sapsarı taşlardan kale gibi gövdesi olmasına rağmen içeri girdiğinizde her mevsim, günün her saati ışıklı olan avlusu başdöndürücü güzelliktedir.

📍

Gençlik yıllarımda yıkık dökük halini ilk gördüğümden beri gönlümde yeri ayrı olan Kasımiye Medresesi’nin kuzey eyvanındaki çeşmenin karşısında duruyorum. Avlunun ortasındaki havuza akan su topraktan gelip toprağa gittiğimizi simgeler.

📍

Suyun “hayat çeşmesi”nden çıkışı doğum, döküldüğü ilk havuz bebeklik ve çocukluk, geniş oluktan ağır ağır akması gençlik, daha büyük ikinci havuz orta yaş, dar oluktan hızla akması yaşlanma, mezar şeklindeki büyük üçüncü havuz ölüm ve sonraki hayattır.

📍

1984 yılında bugün Ümit Yaşar Oğuzcan’ı, 2015 yılında ise Gülten Akın’ı kaybetmiştik. Bıraktıkları mısralar ve gönlümüzde yarattıkları kıpırtılar için teşekkürler…

📍

“Unut diyorumUnutacaksın, unutmalısın.Bir gün bu yağmurlar böyle yağmayacak,Sel götürmeyecek sokakları.Uzaklarda kalacak bu mutsuz geceler.Aydınlık nefes nefes dolacak içineSevincin süsleyecek şafaklarıUmuttan yana, sevgiden yanaDudaklarında yepyeni şarkılar olacakVe bir gün bakıp aynalara, diyeceksin-Yaşamak, önce yaşamak.”

Ümit Yaşar Oğuzcan

📍

“Bazan acıyı sevmeliyizÖlümü sevmeliyiz bazanHiç sevmemekle birlikteÇünkü görülecekBizden ve karşıdakilerden

“Acı acıya, su sancıya”Der aslı köylolanAcı acıya, su sancıyaKi yok ola, bir daha tadılmaya”

Gülten Akın