Hayat işte...

Sapsarı taşlardan kale gibi gövdesi olmasına rağmen içeri girdiğinizde her mevsim, günün her saati ışıklı olan avlusu başdöndürücü güzelliktedir.

📍

Gençlik yıllarımda yıkık dökük halini ilk gördüğümden beri gönlümde yeri ayrı olan Kasımiye Medresesi’nin kuzey eyvanındaki çeşmenin karşısında duruyorum. Avlunun ortasındaki havuza akan su topraktan gelip toprağa gittiğimizi simgeler.

📍

Suyun “hayat çeşmesi”nden çıkışı doğum, döküldüğü ilk havuz bebeklik ve çocukluk, geniş oluktan ağır ağır akması gençlik, daha büyük ikinci havuz orta yaş, dar oluktan hızla akması yaşlanma, mezar şeklindeki büyük üçüncü havuz ölüm ve sonraki hayattır.

📍

1984 yılında bugün Ümit Yaşar Oğuzcan’ı, 2015 yılında ise Gülten Akın’ı kaybetmiştik. Bıraktıkları mısralar ve gönlümüzde yarattıkları kıpırtılar için teşekkürler…

📍

“Unut diyorum
Unutacaksın, unutmalısın.
Bir gün bu yağmurlar böyle yağmayacak,
Sel götürmeyecek sokakları.
Uzaklarda kalacak bu mutsuz geceler.
Aydınlık nefes nefes dolacak içine
Sevincin süsleyecek şafakları
Umuttan yana, sevgiden yana
Dudaklarında yepyeni şarkılar olacak
Ve bir gün bakıp aynalara, diyeceksin
-Yaşamak, önce yaşamak.”

Ümit Yaşar Oğuzcan

📍

“Bazan acıyı sevmeliyiz
Ölümü sevmeliyiz bazan
Hiç sevmemekle birlikte
Çünkü görülecek
Bizden ve karşıdakilerden

“Acı acıya, su sancıya”
Der aslı köylolan
Acı acıya, su sancıya
Ki yok ola, bir daha tadılmaya”

Gülten Akın