Bir Bernini hayranı olduğum malumunuz. Pek çok heykeli gibi “Proserpina’nın Kaçırılması” da hayranlıkla izlenip detaylarına dönüp dönüp bakılması gereken bir heykel. 📍 Kardinal Borghese tarafından sipariş edilen heykel, Proserpina’nın tanrı Plüton tarafından kaçırılması ve ardından tecavüz edilmesiyle ilgili Roma mitolojik hikayesinin doruk noktasını canlandırıyor. 📍 Direnen Proserpina ve onu havaya kaldıran Plüton heykeli gerçeğe yakın pek çok ayrıntı içeriyor. Proserpina’nın yüzündeki korku ifadesi ya da Plüton’un kaslı formunun yarattığı ezici güç hissi gibi bu ayrıntılarla tek bir anda bütün bir hikayeyi anlatılmış. Bu dinamik temsil, Barok ustaların geliştirdiği bir özellik. 📍 Figürlerin vücutlarının çarpık, kıvrımlı konfigürasyonları bu dinamizmi arttırıyor; izleyiciyi heykelin etrafında dolaşmaya, onu her yönden görmeye ve dinamik hikayenin bir parçası olmaya davet ediyor. 📍 Proserpina’nın elinin Plüton’un yüzüne baskı yapıp onu çarpıtma şekli ve Plüton’un elinin Proserpina’nın bacağında yarattığı baskı hikayenin anlatımını güçlendiriyor. Bu ayrıntılar bize istenmeyen ilerlemelerin yanı sıra sahnenin cinsel doğası hakkında da bilgi veriyor. Bedenlerin kısmen giyinik olması ve cinsel organlarının gizlenmiş olması da bu anın şehvetini daha da artırıyor. 📍 İçgüdüsel olana yapılan vurgu, Barok heykellerde yaygın bir anlatım tekniğidir. Beni çeken de budur aslında. Bu heykelde ise Proserpina’nın gözyaşlarına paha biçilemez. . .
top of page
bottom of page