İstanbul’da şehri yangınlara karşı korumak üzere ilk defa Damad İbrâhim Paşa tarafından 1720 yılında Tulumbacı Ocağı kuruldu. 1749’da çıkan Küçükpazar yangını esen rüzgârla hızlanarak Ağakapısı Sarayı’nı da yakmıştı. Bu sebeple Ağakapısı yeniden yapılırken çıkan yangınları gözetleyerek tedbir almak için bir de ahşap yangın kulesi inşa edildi. Buraya yerleştirilen ve şehri gece gündüz gözetleyen acemi oğlanlarına da “köşklü” adı verildi. 1774’te Cibali yangını sırasında yanan kule eski yerinde ahşap olarak yeniden yapıldı. 1826’da Yeniçeri Ocağı kaldırılırken kule de yıktırıldı. Ancak iki gün sonra çıkan bir yangın yeniden bir kule yapılmasının gerekli olduğunu gösterince Bâb-ı Seraskerî’nin (bugün İstanbul Üniversitesi) tâlimhâne avlusuna yeni bir ahşap kule yaptırıldı. 21 Haziran 1826’da tamamlanan bu kule de kundaklanarak yakılınca 1828 yılında bugünkü kâgir kule inşa edildi. Bayezid Kulesi’nin bu son şeklinin mimarı Senekerim Balyan’dır.
🔥
Yapıldığı 1828 yılından 1996 yılına kadar yangın gözetleme amacıyla kullanılmış, didebanlar (gözcüler) tarafından yüzlerce yangın buradan görülmüş, köşklüler ve bekçiler tarafından mahallelere duyurulmuştur.
🔥
Günümüzdeki kulenin gökyüzüne doğru çevrilen bir Osmanlı topundan ilham alınarak inşa edildiği ve eskiden topun ağzının gökyüzüne çevrilmesinin barışı simgelediği söylenir.
🔥
Bayezid Yangın Kulesi, Nöbetçi katı (gözetleme katı), İşaret katı, Sepet katı ve Sancak katı olmak üzere dört kattan oluşur. Nöbetçi katına minare merdiveni gibi döne döne yükselen, 180 basamaklı ahşap bir merdivenle çıkılır. Nöbetçi katından yukarıya doğru 76 basamak olmak üzere toplam 256 ahşap basamak bulunmaktadır
🔥
Uzun süre geceleri farklı renklerde aydınlatılarak İstanbullulara ertesi günün hava tahminin duyurulması için kullanıldı. Kulenin mavi renkte aydınlatılması ertesi gün havanın açık olacağını, yeşil yağmuru, sarı sisi ve kırmızı karı haber verir. Bu uygulamaya 1995 yılında son verildi, 2010 yılında tekrar başladı.
